பாம்பே டைம்ஸ் - பாகம் 4

 பாம்பே டைம்ஸ் - பாகம் 4

அண்ணா பின்னாடியே ஓடிப்போன கண்டி பின்னாடி நித்யாவும், நானும் ஓட்டமும்நடையுமா போனோம். கண்டி அசடு வழிஞ்சிண்டே, அண்ணா கிட்ட, அவர் வீடுஎங்கேனு முதல்ல விசாரிச்சுது. அவரும் ரொம்ப இயல்பா, Worliனு சொன்னார். உடனே, கண்டி, “ எங்க office போற வழில தான். Dadarல. அப்பிடியேஎன்னையும் வழில drop பண்ணிடறீங்களா?” ன்னு வெட்கமே இல்லாமகேட்டுட்டு,இதுவே ஒரு taxiஅ கைக்காட்டி, நிறுத்தி, முன் சீட்ல போய்உட்காரவும் செஞ்சு, எங்க மானத்த ஒரேடியா வாங்கித்து. நித்யாவும், நானும்எங்க பல்ல நறநறன்னு கடிச்சது, அந்த ஜென்மத்துக்கு புரிஞ்சுதானே தெரியல! நானே pile on. நித்யா ஏற்கனவே எக்கசக்க சங்கோஜி... இதுக்கு நடுவுல இவன்வேற...

அண்ணா எங்க பொட்டி எல்லாம் bootல வெச்சுட்டு, அதுங்கிட்ட போய், “You sit with the girls at the back” னு சொல்லி, அதயும் ஏத்திண்டு கெளம்பினோம். எனக்கு என்ன பேசறதுன்னே தெரியல. வெளில வேடிக்க பார்க்கற சாக்குல, கொஞ்சம் அளவுக்கு அதிகமாகவே பாம்பேய ரசிச்சேன். அப்பப்போ, “அது என்னஇடம்?, இது என்ன இடம்”னு அண்ணாக்கிட்ட பேச்சு குடுக்கறதுக்காககேட்டுக்கிட்டு வரும் போது, கண்டி, நடுவுல நடுவுல பூந்து, விளக்கவுரை வேற! அவன் ஏதாவது பேசினாலே, நானும் நித்யாவும், அவன எறிச்சிடற மாதிரிபார்ப்போம். ஒரு வழியா அத Dadar officeல இறக்கிவிட்டுட்டு, நாங்க Worliக்குகெளம்பினோம். 

வழில அண்ணா கிட்ட எவ்வளவோ hint குடுத்தேன். எங்களுக்கு எவ்வளவுசங்கடமா இருக்கு, நாங்க எவ்வளவு கஷ்டம் குடுக்கறோம், இத்யாதி, இத்யாதி, இத்யாதி... அண்ணா ஒண்ணும் சரியா பதிலே சொல்லல. மறுபடியும்உச்சஸ்தாயில, “நீ வந்து ஒன் அத்த கிட்ட ச்சொல்லிட்டு என்ன வேணுமோபண்ணிக்கோயேன். என் கிட்ட என்னத்துக்காக்கும் ச்சொல்றாய்?”

Worli வந்து Jamboori Maidan கிட்ட அண்ணா taxi driver கிட்ட left திரும்பச்சொன்னார். ஒரு colonyக்ககுள்ள, ஒரு பழைய அடுக்கு மாடிகட்டடத்துக்கு முன்னாடி, taxi நின்னுது. நான் taxiக்கு பணம்கொடுக்கப்போனேன். மறுபடியும் அண்ணா குரல உசத்தி, “உங்காத்துல உனக்குமரியாதயேச் சொல்லித்தரலியா? ஹ?! எப்பிடி பெரிவா இருக்கும்போது நீ உன்purse அ எடுக்கலாம்? உள்ள போ! 3rd floor. அத்த காத்திண்டு இருப்பா” ன்னுஅதட்டிட்டு, taxiக்கு பணம் கொடுத்திட்டு, luggage எல்லாம் எடுத்திண்டு உள்ளபோறோம். எனக்கு கண்ல தண்ணியே வந்திருச்சு. நம்ம செலவு நம்மபார்த்துக்கணும்னு நெனச்சா, இவர் இப்பிடி திட்றாரே... அத்தய பார்த்ததும்‘ஓ’ன்னு கட்டிண்டு அழனும் போல இருந்துது. அடக்கிண்டு, நாத்தழுக்க, “சௌக்கியமா, அத்த?” ன்னு மட்டும் தான் கேட்க முடிஞ்சுது. 

அத்த பார்க்கறதுக்கு ஒரு சின்ன size MS மாதிரி இருப்பா. பாங்கா ஒரு ஆறு கஜபுடவைல, மூக்கு இரண்டு பக்கமும் குத்தி, பள பளன்னு வெள்ள கல் பதிச்சமூக்குத்தி, அழகா நெத்தில பெரிய குங்குமம், தன்னோட தும்பப்பூ தலமுடிலசின்னதா ஒரு கொண்ட, அகலமான அழகான வரவேற்க்கர சிரிப்பு, இனிமையும், எளிமையான சுபாவம், குரல் மட்டும் தான் கொஞ்சம் சின்னதும் பெரிசுமா வரும். Easy அத்த கிட்ட தாஜா பண்ணி, இப்பவே ஒரு இரண்டு அவர்ல கிளம்பிடனும். 

அப்போ தான் கவனிச்சேன். அத்தைக்கு பின்னாடி, அழகா பளிச்னு சிரிச்சிண்டு, இரட்ட நாடில, ஆஜானுபாஹுவா, salwar kameez போட்டுண்டு, ஒரு 30-32 வயசுலஒரு பெண். நான் இதுவரைக்கும் பார்த்ததில்ல. ஆனா, எங்கக்கா இவள பத்திபேசியிருந்தா. கெளம்பறதுக்கு முன்னாடி, Madrasல, எங்கப்பா எங்கள வேதிஅத்த ஆத்துல தங்கணும் கட்டாயப்படுத்தினப்போ, நான் ரொம்ப பிடிவாதம்பிடிச்சேன். “எனக்கு அவா யாரையுமே தெரியாது. ஸ்டேஷன்ல கண்ணா அண்ணாவந்தாக்கூட எனக்கு அடையாளம் தெரியாது. உனக்கு வேணா உங்க அக்காஉசத்தியா இருக்கலாம். நான் comfortable ஆ feel பண்ண வேண்டாமா? அதுவும்3 மாசம்!!” இதுக்கு எங்கக்கா சொன்னா, “நீ அங்க போ. அங்க ஜெயஶ்ரீ மன்னி, கண்ணா அண்ணா wife இருப்பா. ரொம்ப நல்லவ. You will really like her. ரொம்ப பிரமாதமா சமைப்பா. She will be great company for you!” இதெல்லாம்என் மனசுல வந்திட்டு போச்சு. இது தான் மன்னியா? Ok. 

அறிமுகமெல்லாம் ஆன அப்பறம், மன்னி கேட்ட முதல் கேள்வி, அதுக்குஎங்களுக்கு கிடைச்ச நல்ல பதில், தங்கினா இனிமே, இந்த 3 மாசம் அவங்கவீட்ல தான் தங்கணும்னு நாங்க ரெண்டு பேரும் ஒரே நேரத்தில தீர்மானிச்சஅந்த கேள்வி.... நாளை!

(தொடரும்)