பாம்பே டைம்ஸ் - பாகம் 6

 பாம்பே டைம்ஸ் - பாகம் 6

இந்த இடத்துலேர்ந்து, கட்டாயமா நான் ஹிந்தி கலந்தேயாகணும். ஏன்னாஇப்போ பாம்பேல இருக்கோம்! திராவிடர்கள் மன்னிக்கவும்! 

நான் பள்ளிக்கூடத்தில தமிழ் இரண்டாவது மொழியாக படிச்சிருந்தாலும், தனியாHindi Prachar Sabhaல போய் ஹிந்தில 3 பரீட்சை தேர்ச்சிப்பெற்றிருந்தேன். பிலானில மற்றும் டெல்லில கொஞ்சம் கொஞ்சம் பேசறதுக்கும்கத்துக்கிட்டிருந்தேன். So, கொஞ்சம் சுமாரா நல்லாவே பாம்பேலசமாளிச்சுட்டேன். பாம்பே ப்ராமண தமிழர்களோட தமிழக் கேட்டுஇருக்கீங்களா? அதுக்கு ஒரு தனி அகராதியே போடணும். 

என் தம்பி wife பாம்பே தான். அவங்க வீட்ல, மொதல் மொதல்ல பொண்ணுபார்க்க போனப்போ, டிபன் சாப்பிட்டப்பறம், காப்பி குடுத்தாங்க. அவங்க அம்மா, எங்கிட்ட, “காயத்ரி, அடி மே ஷக்கர். ஆத்திக்கே பீயோ” அப்டினாங்க. கொஞ்சம்decode பண்ணினப்பறம் தான் புரிஞ்சுது. அதாவது, “தம்ளர்ல காப்பிக்கு சக்கரதனியா போட்டு இருக்கோம். அது அடில இருக்கும். காப்பிய டபாரால ஆத்திகுடி”. ஸ்ஸ்ஸ்ஸபா....

கதைக்கு வருவோம்!

குஸ்ஸா - அப்படின்னா கோபம். வேதி அத்த அத்திம்பேர்க்கு, நானும் நித்யாவும்வெச்ச பேரு தான் குஸ்ஸா. பெயர் காரணம் என்னவென்றால், அத்த எப்போபார்த்தாலும், “அத்திம்பேர்க்கு இதுக்கு குஸ்ஸா வந்துடும், அதுக்கு குஸ்ஸாவந்துடும். அவர்க்கு நெறய குஸ்ஸா வந்தா கத்துவார். எல்லாத்தையும் தூக்கிபோட்டு உடைப்பார். குஸ்ஸா ஜாஸ்தி. குஸ்ஸா வந்தா நாங்க எல்லாம்தொலஞ்சோம்” னு எங்க ரெண்டு பேர் கிட்டேயும் எப்பவும் குஸ்ஸாவின் கதைகளசொல்லி வளர்த்தா (!). Quite literally, அத்த எங்கள 3 மாசம் வளர்த்தா. நாங்கபோய் 1 மாசம் வரைக்கும், குஸ்ஸா அவரோட மொதல் பெயன் வாசு (அண்ணா) கூட, பரோடாவில இருந்தார். ஒரு மாசம் கழிச்சு, பாம்பே வந்தார். 

அத்த சொல்லுவா, “அத்திம்பேர் வந்தாச்சுன்னா, நீங்க எல்லாம் இப்பிடிகொட்டம் அடிக்க முடியாது. அவருக்கு குஸ்ஸா வந்துடும். கார்த்தால சீக்கரமாஎழுந்துக்கணும் ராத்திரி சீக்கரமா தூங்கணும். இல்லன்னா அவருக்கு............” வாசகர்கள் கோடிட்ட இடத்தை நிரப்பவும்!

எனக்கும், நித்யாவுக்கும் செம tension. இப்போ திரும்பி guest house போறோம்னுசொல்லலாம், ஆனா, சே சே அது அவ்வளவு நல்லா இருக்காது (எங்களுக்கு! இப்போ நாங்க ருசி கண்ட சோம்பேறி பூனைகளாயிருந்தோம்). எப்பவும் போல, பார்த்துக்கலாம்னு தெனாவட்டா இருந்தோம். 

குஸ்ஸா வந்தப்பறம் ஒரு இரண்டு மூணு நாள், நாங்க நிஜமாவே பூன மாதிரி தான்ஆயிட்டோம். என்ன... மியாவ் மட்டும் தான் கத்தல. அதுவும், குஸ்ஸா ஆறடிஉயரம். ஆஜானுபாஹூ. தீர்க்கமான பார்வை. கம்பீரமான, ஆழமான குரல். வெள்ள வெளேர்னு பெரிய தாடி. நாங்க total கப்சிப்!

இந்த மௌனமான நேரங்கள எப்படி ஒடச்சோம்? யாரு help பண்ணிணா? அதுவும் சுவாரஸயமா....

(தொடரும்)

பாம்பே டைம்ஸ் - பாகம் 5

 பாம்பே டைம்ஸ் - பாகம் 5

எனக்கும் நித்யாவுக்கும் ஒரு 6 மாசமாதான் பழக்கம் ஆனா, கண்டதும் காதல்மாதிரி, எனக்கு அவள பார்த்த உடனே பிடிச்சுடுத்து. I am still not sure if the other way is the same 😊. எங்க இரண்டு பேருக்கும் இந்த 6 மாச ஸ்னேகத்தில, நெறய ஒத்துமைகள் இருக்குன்னும், அதவிட ஜாஸ்தி வேத்துமைகள் இருப்பதும், தெரிஞ்சுது. ஆனா, we both accepted each other the way we are அப்படிங்கறதுதான், இன்னி வரைக்கும் எங்க நட்பு நெலச்சு நிக்க மிக பெரிய காரணம். எங்கமுக்கியமான ஒத்தும, our love for filter coffee. சாதாரணமா காப்பின்னு எழுதிவச்சாலே, அதப்பார்த்து பரவசம் அடையற டைப் இரண்டு பேரும். 

மன்னி எங்கக்கிட்ட, “காப்பி குடிப்பீங்களா?” ன்னு கேட்ட உடனே, “இங்கசந்துருன்னு ஒரு மானஸ்தன் இருந்தானே...” dialogue தான் ஞாபகம் வந்தது. இரண்டு பேரும் அசடு வழிஞ்சிண்டு தலயாட்டினோம். ஒரு 5 நிமிஷத்துல, ஆவிபறக்க, நொற பொங்க, ஒண்ணாங்களாஸ் பில்டர் காப்பி, டபரா தம்ளர்ல!!! கண்ல ஆனந்த்கண்ணீரோட மன்னி அப்படியே ஒரு மதர் தெராசாவா, ஒருமங்கையர் குல மாணிக்கமா, ஒரு தேவதையா தெரிஞ்சா!!! கண்ணதொடச்சிண்டு அந்த காப்பிய காதலோட 10 நிமிஷம் ஒண்ணும் பேசாம, அனுபவிச்சு, ருசிச்சு குடிச்சோம். காப்பிய முடச்சப்போ, வாழ்க்கைலமிகப்பெரியத்தீர்மானமும் எடுத்தேன். நித்யாவப் பார்த்தேன். எங்கள் கண்கள்பேசின. “Guest house ல இப்பிடி ஒரு காப்பி கெடச்சு இருக்குமா?”  அதுக்குஅவ, “சான்ஸ்ஸே இல்ல!”  What else matters! வேற ஒண்ணுமே வேண்டாம். மன்னி! உங்களுக்கு இந்த நிமிஷத்துலேர்ந்து நாங்க அடிமை!

கொஞ்சமா தைரியத்த வரவழச்சிண்டு, அண்ணா கிட்ட கேட்க நெனச்சதமெதுவா கேட்டேன். “அண்ணா! நீங்க என்ன பார்த்ததே இல்லியே! எப்பிடிஎங்கள ஸ்டேஷன்ல, அந்த ஜன சமுத்திரத்துல அடையாளம் கண்டு பிடிச்சீங்க?” அண்ணா அவரோட ஸ்டைல்ல, “நீங்க ரெண்டு பேரும் தான் திருதிருன்னுமுழிச்சிண்டு இருந்தீங்களே! யார் வேணாச்சொல்லிடுவா! அத்த வேற பழையஆல்பத்திலேர்ந்து நீ மகாலிபுரத்துல எடுத்திண்ட photo காமிச்சா! அதுக்கெல்லாம் அவசியமே இருக்கல!” அத்தையும், மன்னியும் இதக்கேட்டுபயங்கரமா சிரிச்சா. மானம் gone once more!

வீடு 500 சதுர அடி. ஒரு குளியலறை. ஓரேயோரு படுக்கையறை. சமயக்கட்டு. ஒருமிகச்சின்ன வராண்டா. அவ்ளோதான். அந்த 3 மாசம் அத்த, அண்ணா & மன்னிஎங்களுக்கு ஒரு மிக பிரம்மாண்டமான மாளிகை வாழ்க்கையைக் கொடுத்தா. இன்னி வரைக்கும் மறக்க முடியாத ஒரு 3 மாசம் அது. 

அண்ணா கோபக்ககாரரோன்னு நான் பயந்ததெல்லாம் அப்பறம் தான்தெரிஞ்சுது, அவருக்கு நடிக்கறதுக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்னு. எனக்கு சின்னவயசுலேர்ந்தே அண்ணான்னு ஒரு உன்னதமான உறவு இல்லையேன்னு ரொம்பவருத்தப்பட்டுருக்கேன். கண்ணா அண்ணாவோட உண்மையான அன்புல தான்எனக்கு புரிஞ்சுது, “கூடப்பிறந்தா தான் அண்ணாவா?” 

தினமும் காலைல எழுந்துக்கறத்துலேர்ந்து ராத்திரி தூங்கப்போகற வரைக்கும், office லேயும் சர, வீட்லேயும் சரி எவ்வளவு கத்துகிட்டேன்! அந்த அளவு மகிழ்ச்சிபின் நாட்களில் நீடிக்க ஒரு அம்மாவா எப்பிடி இருக்கணும், ஒரு அத்தையா, ஒருமனைவியா, ஒரு மருமகளா... இந்த எல்லா பாடத்தையும் அத்தையும், மன்னியும்அவங்க நடந்துக்கிட்ட விதத்துல நான் கத்துக்கிட்டேன். மன்னியோட டோக்ளா, புலவ், தோசை-சட்னி, சாம்பார்-இட்லி, பூரி-சென்னா... இப்பிடி அடுக்கிண்டேபோகலாம். 8 மணிக்கு தான் கார்த்தால கஷ்ப்பட்டு எழுந்திருப்போம். பல்லுக்கூடதேய்க்காம மொதல்ல ATN ன்னு ஒரு சானல்ல வரிசையா ஹிந்தி பாட்டாபோடுவான். நித்யாவுக்கு ஹிந்தின்னா உயிர். ஆனா பேச வராது. ஷாருக்கான்னாஅவ காப்பியக்கூட தியாகம் பண்ணிடுவா! நான் ஹிந்தி சுமாரா பேசுவேன். எங்கவீட்ல ஹிந்தி பாட்டெல்லாம் அவ்வளவா கேட்க மாட்டோம் ஆனா நான் பிலானிநாட்கள்ள நெறய கேட்டு இருக்கேன். நான் ஸல்மான் fan!

விடியும்போதே எங்க இந்த கட்சி பூசல்ல தான் விடியும். அண்ணாவுக்குஎங்களோட இந்த சண்டையைல்லாம் ரொம்ப பிடிக்கும். ஆனா, அவர் கார்த்தால7 மணிலேர்ந்து 1 அவர் (அதாவது நாங்க எழுந்துக்கற வரைக்கும்) newspaper படிச்சிண்டு இருப்பார். மன்னியும், அத்தையும் kitchenல பிஸியா இருப்பா. நாங்கதிருப்பள்ளியழுச்சி ஆன அப்பறம் தான் அண்ணா ஹாலுக்கே வருவார். நாங்கரெண்டு பேரும் மெதுவா பல்லு தேச்சு ஆவி பறக்கறக்காப்பி ஹிந்திபாடல்களோடு ரசிச்சு குடுச்சு, breakfast எல்லாம் திவ்யமா சாப்டுட்டு, அவசரமேஇல்லாம ஆர அமர office க்கு ஒரு 10 மணிக்கு கெளம்புவோம். 

சாயந்திரம் 7 மணிக்கு திரும்பி வந்தா தினமும் ஒரு திரைப்படம். செம கலாட்டா, சிரிப்பு, அரட்டக்கச்சேரி, நல்ல சாப்பாடு. 

இந்த அட்டகாசத்தயெல்லாம் அடக்க வந்தார் ஒருத்தர்! அவருக்கு நாங்க வெச்சபேரு... குஸ்ஸா... அப்பிடின்னா???

(தொடரும்)

பாம்பே டைம்ஸ் - பாகம் 4

 பாம்பே டைம்ஸ் - பாகம் 4

அண்ணா பின்னாடியே ஓடிப்போன கண்டி பின்னாடி நித்யாவும், நானும் ஓட்டமும்நடையுமா போனோம். கண்டி அசடு வழிஞ்சிண்டே, அண்ணா கிட்ட, அவர் வீடுஎங்கேனு முதல்ல விசாரிச்சுது. அவரும் ரொம்ப இயல்பா, Worliனு சொன்னார். உடனே, கண்டி, “ எங்க office போற வழில தான். Dadarல. அப்பிடியேஎன்னையும் வழில drop பண்ணிடறீங்களா?” ன்னு வெட்கமே இல்லாமகேட்டுட்டு,இதுவே ஒரு taxiஅ கைக்காட்டி, நிறுத்தி, முன் சீட்ல போய்உட்காரவும் செஞ்சு, எங்க மானத்த ஒரேடியா வாங்கித்து. நித்யாவும், நானும்எங்க பல்ல நறநறன்னு கடிச்சது, அந்த ஜென்மத்துக்கு புரிஞ்சுதானே தெரியல! நானே pile on. நித்யா ஏற்கனவே எக்கசக்க சங்கோஜி... இதுக்கு நடுவுல இவன்வேற...

அண்ணா எங்க பொட்டி எல்லாம் bootல வெச்சுட்டு, அதுங்கிட்ட போய், “You sit with the girls at the back” னு சொல்லி, அதயும் ஏத்திண்டு கெளம்பினோம். எனக்கு என்ன பேசறதுன்னே தெரியல. வெளில வேடிக்க பார்க்கற சாக்குல, கொஞ்சம் அளவுக்கு அதிகமாகவே பாம்பேய ரசிச்சேன். அப்பப்போ, “அது என்னஇடம்?, இது என்ன இடம்”னு அண்ணாக்கிட்ட பேச்சு குடுக்கறதுக்காககேட்டுக்கிட்டு வரும் போது, கண்டி, நடுவுல நடுவுல பூந்து, விளக்கவுரை வேற! அவன் ஏதாவது பேசினாலே, நானும் நித்யாவும், அவன எறிச்சிடற மாதிரிபார்ப்போம். ஒரு வழியா அத Dadar officeல இறக்கிவிட்டுட்டு, நாங்க Worliக்குகெளம்பினோம். 

வழில அண்ணா கிட்ட எவ்வளவோ hint குடுத்தேன். எங்களுக்கு எவ்வளவுசங்கடமா இருக்கு, நாங்க எவ்வளவு கஷ்டம் குடுக்கறோம், இத்யாதி, இத்யாதி, இத்யாதி... அண்ணா ஒண்ணும் சரியா பதிலே சொல்லல. மறுபடியும்உச்சஸ்தாயில, “நீ வந்து ஒன் அத்த கிட்ட ச்சொல்லிட்டு என்ன வேணுமோபண்ணிக்கோயேன். என் கிட்ட என்னத்துக்காக்கும் ச்சொல்றாய்?”

Worli வந்து Jamboori Maidan கிட்ட அண்ணா taxi driver கிட்ட left திரும்பச்சொன்னார். ஒரு colonyக்ககுள்ள, ஒரு பழைய அடுக்கு மாடிகட்டடத்துக்கு முன்னாடி, taxi நின்னுது. நான் taxiக்கு பணம்கொடுக்கப்போனேன். மறுபடியும் அண்ணா குரல உசத்தி, “உங்காத்துல உனக்குமரியாதயேச் சொல்லித்தரலியா? ஹ?! எப்பிடி பெரிவா இருக்கும்போது நீ உன்purse அ எடுக்கலாம்? உள்ள போ! 3rd floor. அத்த காத்திண்டு இருப்பா” ன்னுஅதட்டிட்டு, taxiக்கு பணம் கொடுத்திட்டு, luggage எல்லாம் எடுத்திண்டு உள்ளபோறோம். எனக்கு கண்ல தண்ணியே வந்திருச்சு. நம்ம செலவு நம்மபார்த்துக்கணும்னு நெனச்சா, இவர் இப்பிடி திட்றாரே... அத்தய பார்த்ததும்‘ஓ’ன்னு கட்டிண்டு அழனும் போல இருந்துது. அடக்கிண்டு, நாத்தழுக்க, “சௌக்கியமா, அத்த?” ன்னு மட்டும் தான் கேட்க முடிஞ்சுது. 

அத்த பார்க்கறதுக்கு ஒரு சின்ன size MS மாதிரி இருப்பா. பாங்கா ஒரு ஆறு கஜபுடவைல, மூக்கு இரண்டு பக்கமும் குத்தி, பள பளன்னு வெள்ள கல் பதிச்சமூக்குத்தி, அழகா நெத்தில பெரிய குங்குமம், தன்னோட தும்பப்பூ தலமுடிலசின்னதா ஒரு கொண்ட, அகலமான அழகான வரவேற்க்கர சிரிப்பு, இனிமையும், எளிமையான சுபாவம், குரல் மட்டும் தான் கொஞ்சம் சின்னதும் பெரிசுமா வரும். Easy அத்த கிட்ட தாஜா பண்ணி, இப்பவே ஒரு இரண்டு அவர்ல கிளம்பிடனும். 

அப்போ தான் கவனிச்சேன். அத்தைக்கு பின்னாடி, அழகா பளிச்னு சிரிச்சிண்டு, இரட்ட நாடில, ஆஜானுபாஹுவா, salwar kameez போட்டுண்டு, ஒரு 30-32 வயசுலஒரு பெண். நான் இதுவரைக்கும் பார்த்ததில்ல. ஆனா, எங்கக்கா இவள பத்திபேசியிருந்தா. கெளம்பறதுக்கு முன்னாடி, Madrasல, எங்கப்பா எங்கள வேதிஅத்த ஆத்துல தங்கணும் கட்டாயப்படுத்தினப்போ, நான் ரொம்ப பிடிவாதம்பிடிச்சேன். “எனக்கு அவா யாரையுமே தெரியாது. ஸ்டேஷன்ல கண்ணா அண்ணாவந்தாக்கூட எனக்கு அடையாளம் தெரியாது. உனக்கு வேணா உங்க அக்காஉசத்தியா இருக்கலாம். நான் comfortable ஆ feel பண்ண வேண்டாமா? அதுவும்3 மாசம்!!” இதுக்கு எங்கக்கா சொன்னா, “நீ அங்க போ. அங்க ஜெயஶ்ரீ மன்னி, கண்ணா அண்ணா wife இருப்பா. ரொம்ப நல்லவ. You will really like her. ரொம்ப பிரமாதமா சமைப்பா. She will be great company for you!” இதெல்லாம்என் மனசுல வந்திட்டு போச்சு. இது தான் மன்னியா? Ok. 

அறிமுகமெல்லாம் ஆன அப்பறம், மன்னி கேட்ட முதல் கேள்வி, அதுக்குஎங்களுக்கு கிடைச்ச நல்ல பதில், தங்கினா இனிமே, இந்த 3 மாசம் அவங்கவீட்ல தான் தங்கணும்னு நாங்க ரெண்டு பேரும் ஒரே நேரத்தில தீர்மானிச்சஅந்த கேள்வி.... நாளை!

(தொடரும்)